Κλινική Δερματολογία – Αφροδισιολογία

Η ακμή είναι μια από τις πιο συνηθισμένες φλεγμονώδης δερματοπάθειες, η οποία κάνει την εμφάνισή της συνήθως κατά την εφηβική ηλικία. Υπολογίζεται ότι προσβάλλει περίπου το 85% των εφήβων και συνήθως υποχωρεί στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης. Υπάρχει όμως ένα ποσοστό ενηλίκων, κυρίως των γυναικών, οι οποίοι έχουν ακμή είτε ως συνέχεια της εφηβικής, είτε επειδή την εμφάνισαν σε μεγάλη ηλικία, ακόμα και μετά τα 30 έτη.

Η ακμή εντοπίζεται, κατά κύριο λόγο, στο πρόσωπο, την πλάτη, του ώμους και τον θώρακα. Μία από τις βασικές αιτίες της είναι η λιπαρότητα και το σμήγμα, που φράζουν τους μικροσκοπικούς θύλακες των τριχών και συνεπώς τους πόρους. Σαν επακόλουθο της απόφραξης αυτής είναι η ανάπτυξη βακτηριδίων, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται σπυράκια, μαύρα στίγματα ή ακόμη και κύστες.

Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η ακμή;

• Σε ορμονικές διαταραχές
• Οικογενειακό ιστορικό (κληρονομικότητα)
• Ψυχολογικοί παράγοντες
• Χρήση ορισμένων φαρμάκων (λίθιο, ανδρογόνα κ.ά.)
• Λιπαρά και φαγεσωρογόνα καλλυντικά και τοπικά σκευάσματα
• Χρήση αναβολικών και διαφόρων ναρκωτικών ουσιών
• Κλιματολογικές συνθήκες

Τρόποι αντιμετώπισης:

Η θεραπεία χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: α) την τοπική, β) τη συστηματική (με τη λήψη φαρμάκων από το στόμα) και γ) την επεμβατική (peeling με οξέα φρούτων, χημικό peeling κλπ.). Υπάρχουν πολλά είδη ακμής (φαγεσωρική, φλυκταινώδης, βλατιδοφλυκταινώδης, κυστική κλπ.) και χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση για την κάθε περίπτωση.

Πώς αντιμετωπίζονται οι ουλές μετά την ακμή;

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν η ακμή υποχωρήσει, παραμένουν ουλές. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνονται διάφορες επεμβάσεις για τη βελτίωση της εμφάνισης. Τέτοιες επεμβάσεις είναι το χημικό peeling, το Fractional laser CO2, μεσοθεραπεία βλαστοκυττάρων PRP, δερμοαπόξεση, Rf (ραδιοσυχνότητες) κ.ά.

Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες της μη έγκαιρης ιατρικής αντιμετώπισης της ακμής;

• Εξέλιξη της ήπιας ακμής σε σοβαρή
• Δημιουργία περισσότερων ουλών
• Μακροχρόνια διάρκεια της νόσου
• Παρατεταμένη θεραπεία
• Βαρύτερη θεραπεία
• Επιβάρυνση της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενούς.

Η τριχόπτωση διακρίνεται σε φυσιολογική και παθολογική. Στη φυσιολογική τριχόπτωση, χάνεται καθημερινά ένας αριθμός τριχών οι οποίες αντικαθίστανται και αναπτύσσονται εκ νέου. Στην παθολογική τριχόπτωση, κάποιες από τις τρίχες που πέφτουν δεν ανανεώνονται με αποτέλεσμα να προκαλείται αραίωση στο τριχωτό της κεφαλής.

Η τριχόπτωση εμφανίζεται και στα δύο φύλα, ανεξαρτήτως ηλικίας, ωστόσο η πιο συνηθισμένη αιτία τριχόπτωσης είναι η ανδρογενετική αλωπεκία, ενώ υπάρχει και η γυναικεία ανδρογενετική αλωπεκία.

Σε ποιους παράγοντες οφείλεται;

• Ηλικία
• Ανδρογόνα
• Κληρονομικότητα
• Σημαντική απώλεια βάρους
• Ψυχολογικοί παράγοντες
• Ιατρικές παθήσεις (π.χ. διαβήτης, ερυθηματώδης λύκος)

Οι θεραπείες για την αντιμετώπιση της τριχόπτωσης έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια και περιλαμβάνουν τοπικά ή συστηματικά χορηγούμενα φάρμακα ή και τα δύο. Οι ασθενείς θα πρέπει να απευθύνονται στο δερματολόγο τους, ώστε να ενημερώνονται και να καθοδηγούνται σωστά για τις διαθέσιμες οδούς θεραπείας και καταπολέμησής της, καθώς επίσης και για τις πλέον σύγχρονες μεθόδους μεταμόσχευσης μαλλιών.

Οι ονυχομυκητιάσεις είναι λοιμώξεις που μπορεί να επηρεάσουν τα νύχια των δακτύλων, σε χέρια και πόδια. Εμφανίζονται συχνότερα στα πόδια, λόγω της υγρασίας που αναπτύσσεται στο εσωτερικό των παπουτσιών. Συνήθως, οι αλλοιώσεις ξεκινούν με την εμφάνιση αλλαγών στο πάχος, το χρώμα, τη σύσταση και το σχήμα των νυχιών.

Συνήθως οι ονυχομυκητιάσεις εμφανίζονται σε μεγαλύτερες ηλικίες. Κάποιες όμως ομάδες ατόμων, όπως ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, αθλητές, άτομα με κινητικά προβλήματα, άτομα με έντονη εφίδρωση ή που χρησιμοποιούν κοινόχρηστα ντους σε χώρους άθλησης παρουσιάζουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης. Οι θεραπείες για την αντιμετώπιση των ονυχομυκητιάσεων εξαρτώνται από την έκταση του προβλήματος. Μετά την απομόνωση του παθογόνου μύκητα ο δερματολόγος, θα συνεκτιμήσει την κλινική εικόνα του νυχιού και θα συνταγογραφήσει είτε τοπικά αντιμυκητιασικά φάρμακα, είτε αντιμυκητιασικά χάπια λαμβανόμενα από το στόμα.

Τα δερματικά θηλώματα (ακροχορδώνες), είναι καλοήθεις όγκοι του δέρματος και δεν έχουν σχέση με καρκίνωμα. Δε μεταδίδονται από άτομο σε άτομο. Πολλαπλασιάζονται και εξαπλώνονται στο ίδιο άτομο, μετά από τρίψιμο ή τραυματισμό της περιοχής.

Συνήθως είναι μαλακά, με μίσχο (ρίζα), και χρώμα όπως του φυσιολογικού δέρματος ή προς το καφέ. Εμφανίζονται κυρίως στο πρόσωπο, στο λαιμό, στις μασχάλες, στο θώρακα και στη βουβωνική χώρα. Τα θηλώματα είναι συνήθως ασυμπτωματικά και δε σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.

Η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεση των θηλωμάτων, κυρίως για αισθητικούς, αλλά και λειτουργικούς λόγους.

Ποιες είναι οι κυριότερες μέθοδοι για την αφαίρεση θηλωμάτων;

• Χρήση χειρουργικού Laser CΟ2,
• Κρυοθεραπεία,
• Χειρουργική εκτομή με ψαλίδι

Αποτελεί μία φλεγμονώδη κατάσταση του δέρματος (μη μεταδοτική), με πιο συνήθη συμπτώματα το οίδημα, την ερυθρότητα, τον κνησμό, τις ρωγμές και την απολέπιση του δέρματος. Έκζεμα είναι η ονομασία ενός συνόλου δερματικών παθήσεων που ως κοινό χαρακτηριστικό έχουν τα παραπάνω συμπτώματα. Παρουσιάζεται πολύ συχνά σε βρέφη και παιδιά, ωστόσο, είναι συχνό και στους ενήλικες.

Οι περιοχές που προσβάλλονται συνήθως είναι το πρόσωπο, ο κορμός και τα άκρα.

Ποιες οι συνήθεις αιτίες εμφάνισης εκζέματος;

• Γενετικοί παράγοντες
• Ξηρότητα του δέρματος
• Άγχος
• Αυξημένη επαφή με σαπούνια και απορρυπαντικά, καθώς και το συνεχές βρέξιμο των χεριών (ερεθιστική δερματίτιδα)
• Επαφή με βιομηχανικά προϊόντα π.χ. μέταλλα, ελαστικά, ρητίνες, ρούχα, φυτά, φως, αρώματα, καλλυντικά, φάρμακα (αλλεργική δερματίτιδα)

Υπάρχει τρόπος πρόληψης του εκζέματος;

• Τακτική ενυδάτωση του δέρματος
• Αποφυγή επαφής του δέρματος με ερεθιστικές ή αλλεργιογόνες ουσίες

Πώς αντιμετωπίζεται το έκζεμα;

Η αντιμετώπιση γίνεται με τη χρήση ενυδατικών-μαλακτικών κρεμών και ήπιων καθαριστικών (σαπούνια, τζελ). Τοπικά κορτικοστεροειδή ή συνδυασμός τους με τοπική αντιβιοτική κρέμα, αποτελούν την πρώτη γραμμή της θεραπείας. Συστηματικά αντιϊσταμινικά και κορτικοστεροειδή μπορούν να βρουν εφαρμογή σε πιο έντονες καταστάσεις.

Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα είναι μια κοινή, φλεγμονώδης δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ερυθηματωδών και λεπιδωδών πλακών σε λιπαρές περιοχές, όπως στο τριχωτό της κεφαλής, στο εσωτερικό του αυτιού ή στο πρόσωπο. Είναι επίσης γνωστή ως νινίδα, όταν εμφανίζεται στα βρέφη, πιτυρίδα ή σμηγματορροϊκό έκζεμα.

Πού οφείλεται;

Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα είναι ένα ιδιοπαθές έκζεμα. Παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης είναι οι ακραίες θερμοκρασίες, το λιπαρό δέρμα, η χρήση λοσιόν που περιέχουν αλκοόλη, η παχυσαρκία, το στρες και ο ζυμομύκητας Malessezia.

Σε ποιες περιοχές που εκδηλώνεται;

– Τριχωτό της κεφαλής
– Πρόσωπο
– Αυτιά
– Θώρακας

Πώς αντιμετωπίζεται η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα;

Ανάλογα με το στάδιο και την οξύτητα των συμπτωμάτων, ο δερματολόγος μπορεί να συστήσει κερατολυτικούς και αντιμυκητιασικούς παράγοντες, τοπικά κορτικοστεροειδή ή κρέμες με αντιφλεγμονώδη δράση.

Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι καλοήθεις βλάβες του δέρματος και του βλεννογόνου των γεννητικών οργάνων και της γύρω περιοχής. Οφείλονται στον ιό HPV (Human papillomavirus) και αποτελούν το συχνότερο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.

Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι συνήθως ασυμπτωματικά. Ωστόσο, ανάλογα με το μέγεθός τους και την περιοχή στην οποία εμφανίζονται μπορεί να είναι επώδυνα ή να προκαλούν κνησμό (φαγούρα). Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται θεραπεία για αποφυγή περαιτέρω μετάδοσης του ιού.

Η θεραπεία εξατομικεύεται ανάλογα με την περίπτωση, τη θέση και το μέγεθος των βλαβών. Ο γιατρός μπορεί να επιλέξει είτε συντηρητική θεραπεία με εφαρμογή διαφόρων κρεμών και διαλυμάτων, είτε επεμβατική που συμπεριλαμβάνει καυτηριασμό, κρυοπηξία ή εκτομή των βλαβών. Παράλληλα, συνιστάται ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενή και αποφυγή των παραγόντων που μπορεί να προκαλέσουν ενεργοποίηση του ιού.

Το μέλασμα χαρακτηρίζεται από την παρουσία δερματικών δυσχρωμιών που εμφανίζονται κυρίως στην περιοχή του προσώπου. Το μέλασμα παρουσιάζεται αποκλειστικά στους ενήλικες, συνηθέστερα στις γυναίκες (90%), και ειδικότερα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Επίσης, εμφανίζεται συχνά σε γυναίκες με σκουρόχρωμο δέρμα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες λόγω της έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία.

Ποιοι παράγοντες συμβάλλουν στη δημιουργία του;

• Κληρονομική προδιάθεση
• Ορμονικές διακυμάνσεις, κύηση, αντισυλληπτική αγωγή
• Υπερβολική έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία (ήλιος, solarium)

Ποιες είναι οι περιοχές του προσώπου που προσβάλλονται κυρίως;

• Μέτωπο
• Μάγουλα (παρειές)
• Άνω χείλος

Πώς αντιμετωπίζεται το μέλασμα;

• Λευκαντικές αλοιφές
• Χημικό peeling
• Fractional Laser CO2

Ο έλεγχος των σπίλων είναι εξέταση με προληπτικό χαρακτήρα, που συστήνεται να πραγματοποιείται σε ετήσια βάση και κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Στην περίπτωση που κάποια βλάβη θεωρηθεί ύποπτη και χρήζει παρακολούθησης η εξέλιξή της, η εξέταση πραγματοποιείται συχνότερα.

Η αυτο-εξέταση σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι πολύ σημαντική. Φυσικά, εάν παρατηρηθεί αλλαγή στο μέγεθος, στη μορφή ή στο χρώμα ενός προϋπάρχοντος σπίλου (ελιάς) ή η παρουσία νέου σπίλου, θα πρέπει να επισκεφθείτε τον δερματολόγο σας.

Στο ιατρείο ο δερματολόγος ελέγχει, τόσο κλινικά όσο και δερματοσκοπικά, κάθε αλλοίωση του δέρματος για την παρουσία ειδικών χαρακτηριστικών, βάσει των οποίων κρίνεται η φύση της βλάβης. Επιπρόσθετα, υπάρχει η δυνατότητα της ηλεκτρονικής χαρτογράφησης και παρακολούθησης της βλάβης, σε βάθος χρόνου.

Η ατοπική δερματίτιδα είναι μία χρόνια, υποτροπιάζουσα δερματοπάθεια, που παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις. Εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ηλικία, είναι όμως πολύ διαδεδομένη και στους ενήλικες. Η ατοπική δερματίτιδα συχνά συνδυάζεται με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό άσθματος, αλλεργικής ρινίτιδας και επιπεφυκίτιδας.

Ποια είναι τα αίτια της ατοπικής δερματίτιδας;

Τα ακριβή αίτια της ατοπικής δερματίτιδας δεν είναι απολύτως γνωστά, ωστόσο φαίνεται να οφείλεται σε έναν συνδυασμό γενετικών, ανοσολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

• Ξηρό δέρμα
• Έντονος κνησμός
• Λειχηνοποίηση (πάχυνση) και τραχύτητα του δέρματος
• Ερυθηματώδεις πλάκες και απολέπιση

Τρόποι διαχείρισης και αντιμετώπισης:

• Συστηματική ενυδάτωση του δέρματος
• Χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών ή αναστολέων καλσινευρίνης
• Χρήση απαλών gel καθαρισμού χωρίς σαπούνι και άρωμα
• Ρούχα βαμβακερά και όχι μάλλινα ή συνθετικά

Η λεύκη είναι μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από τον τοπικό αποχρωματισμό του δέρματος και των βλεννογόνων (χάνεται τοπικά η μελανίνη). Οι αποχρωματισμένες περιοχές είναι αρχικά μικρές, αλλά συχνά μεγαλώνουν και αλλάζουν σχήμα. Ανάλογα με την έκταση των βλαβών, χωρίζεται σε εντοπισμένη και σε γενικευμένη.

Η σοβαρότητα και η ταχύτητα της εξέλιξής της είναι συχνά απρόβλεπτες. Είναι δυνατόν να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συχνότερα εμφανίζεται σε άτομα 5-30 ετών.

Η αυτοάνοση αυτή κατάσταση, είναι μη μεταδοτική. Εκδηλώνεται με την εμφάνιση λευκών κηλίδων και πλακών σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως τα χέρια, τα πόδια, η περιοχή γύρω από το στόμα, τα μάτια, τις μασχάλες, και τα γεννητικά όργανα, καθώς και σε σημεία τραυματισμού του δέρματος από διάφορες αιτίες.

Όταν εμφανίζεται σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει τριχοφυΐα, οι τρίχες γίνονται λευκές (μαλλιά, βλεφαρίδες, φρύδια, γένια/μούσια). Ορισμένες φορές συνυπάρχει με θυρεοειδοπάθεια.

Η θεραπεία της λεύκης είναι μακροχρόνια και μπορεί να είναι τοπική ή συστηματική. Ο ειδικός δερματολόγος θα επιλέξει την κατάλληλη αγωγή με γνώμονα την έκταση των βλαβών, το μέγεθος και τα σημεία που βρίσκονται οι βλάβες στο σώμα.

Το μολυσματικό κηρίο είναι μια μεταδοτική, επιπολής λοίμωξη του δέρματος που οφείλεται στο στρεπτόκοκκο, στο σταφυλόκοκκο ή και στους δύο μαζί. Πρόκειται για την πιο συχνή βακτηριακή λοίμωξη στα παιδιά, που εμφανίζεται ως επί των πλείστων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το μολυσματικό κηρίο μπορεί να εμφανιστεί μετά από μικροτραυματισμούς του δέρματος, μετά από τσίμπημα εντόμου ή επί βλαβών ατοπικής ή άλλης μορφής δερματίτιδας. Συχνά ωστόσο παρουσιάζεται και σε υγιές δέρμα.

Στο μολυσματικό κηρίο παρατηρούνται φυσαλίδες, φλύκταινες ή πομφόλυγες, οι οποίες ρήγνυνται καταλείποντας εξέρυθρες, υγρώσσουσες επιφάνειες, που καλύπτονται με τη σειρά τους από χαρακτηριστικές μελιτόχροες εφελκίδες.Οι βλάβες μπορεί να είναι εντοπισμένες ή διάχυτες και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι ασυμπτωματικές. Το μολυσματικό κηρίο εμφανίζεται κυρίως στo πρόσωπο και στα εκτεθειμένα τμήματα των άκρων.

Για τις εντοπισμένες μορφές του μολυσματικού κηρίου συστήνονται κατάλληλα τοπικά αντισηπτικά και αντιβιοτικά σκευάσματα. Σε εκτεταμένες βλάβες η προσέγγιση διαφέρει και οι ασθενείς θα πρέπει να απευθύνονται στον ειδικό δερματολόγο, ώστε να χορηγηθεί συστηματική φαρμακευτική αγωγή.

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μια σχετικά συχνή ιογενής λοίμωξη του δέρματος. Προκαλείται από έναν ιό που προσβάλλει κυρίως το δέρμα του κορμού και των άκρων του σώματος. Αφορά άτομα όλων των ηλικιών, κυρίως όμως προσβάλλει παιδιά ενός ως δέκα ετών, σεξουαλικά ενεργούς ενήλικες και άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Μεταδίδεται με τη δερματική επαφή, κάποιες φορές μέσω σεξουαλικής επαφής, αλλά και με κοινά χρησιμοποιούμενα είδη, όπως πετσέτες, σεντόνια ή και ρούχα.

Η κλινική της εικόνα χαρακτηρίζεται από μικρές, ομφαλωτές βλατίδες στο χρώμα του δέρματος, το μέγεθος των οποίων κυμαίνεται από αυτό της κεφαλής καρφίτσας ως μιας φακής. Οι βλατίδες δεν προκαλούν πόνο αλλά μπορεί να προκαλέσουν αίσθημα κνησμού (φαγούρα) ή να ερεθιστούν.

Εξαιτίας της έντονης μολυσματικότητας της νόσου, συνιστάται η ιατρική θεραπεία, ιδιαίτερα στους ενήλικες. Οι θεραπευτικές μέθοδοι περιλαμβάνουν την εφαρμογή διαφόρων τοπικών φαρμάκων, τη σύνθλιψη και αφαίρεση των βλαβών με λαβίδα, τη κρυοθεραπεία και τη θεραπεία με laser CO2.

Η χαρτογράφηση σπίλων είναι η ψηφιακή απεικόνιση των σπίλων (ελιών) και αποτελεί την πιο αξιόπιστη μέθοδο έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του δέρματος. Μια ειδική κάμερα καταγράφει τους σπίλους (ελιές) που υπάρχουν διάσπαρτα στο σώμα και με τη βοήθεια ειδικού λογισμικού προγράμματος τους κατατάσσει σε ύποπτους, καλοήθεις ή κακοήθεις. Οι εικόνες αποθηκεύονται και χρησιμοποιούνται στην επανεξέταση των σπίλων, δίνοντας μας τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη κάθε σπίλου με ακριβή σύγκριση της προηγούμενης με την πρόσφατη λήψη. Πρόκειται για ανώδυνη εξέταση, χωρίς ακτινοβολία και κατάλληλη για όλες τις ηλικίες.

Τα πλεονεκτήματα της χαρτογράφησης σπίλων είναι:

• Λεπτομερής καταγραφή των σπίλων.
• Έγκαιρος εντοπισμός νέων σπίλων.
• Τα αποτελέσματα της χαρτογράφησης αποθηκεύονται και μπορούν να συγκριθούν σε μελλοντικές επανεξετάσεις, παρέχοντας πληροφόρηση για πιθανές μεταβολές των ήδη υπαρχόντων σπίλων.
• Διαβάθμιση της επικινδυνότητας με ανάλυση της ψηφιακής τους εικόνας και συγκριτική αξιολόγηση στη διάρκεια της παρακολούθησής τους. Στις περιπτώσεις που κάποια βλάβη θεωρηθεί «ύποπτη», συνιστάται χειρουργική αφαίρεση και ιστολογική εξέταση.
• Πρόκειται για ανώδυνη και ασφαλή διαγνωστική τεχνική, χωρίς ακτινοβολία.

Η ψηφιακή χαρτογράφηση σπίλων είναι απαραίτητη σε άτομα με:

• πολλαπλούς-δυσπλαστικούς σπίλους
• ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό μελανώματος

Οι μυρμηκίες είναι συχνές, καλοήθεις βλάβες της επιδερμίδας που οφείλονται σε λοίμωξη από τον ιό HPV (Human Papillomatus Virus).
Ανάλογα με την κλινική τους εικόνα, διακρίνονται σε τρεις τύπους.

Α) Τις κοινές μυρμηκίες που αναπτύσσονται στα άκρα, στις παλάμες, στα πέλματα, στα δάκτυλα, στο σώμα, στα γόνατα και στους αγκώνες. Η κλινική τους εικόνα χαρακτηρίζεται από πολλαπλές, ασυμπτωματικές συνήθως βλατίδες, δηλαδή, εξογκώματα – υπερπλασίες του δέρματος.

Β) Τις ομαλές μυρμηκίες που συνήθως αναπτύσσονται σε πρόσωπο, λαιμό και χέρια. Πρόκειται για επίπεδα εξογκώματα με λεία επιφάνεια, κοκκινωπά ή στο χρώμα του δέρματος.

Γ) Τέλος, τις πελματιαίες μυρμηκίες που εντοπίζονται στα πέλματα των ποδιών και συχνά τείνουν να αναπτύσσονται προς το εσωτερικό του δέρματος. Εξωτερικά μοιάζουν σαν ένα κεράτινο πώμα πάνω στο δέρμα και μπορεί να προκαλούν ενόχληση στη βάδιση. Συχνά επίσης διακρίνονται πολλαπλά μαύρα στίγματα, διάσπαρτα στην περιοχή της μυρμηκίας, τα οποίαοφείλονται σε αγγεία που έχουν υποστεί θρόμβωση και αποτελούν χρήσιμο σημάδι για την κλινική διάγνωση.

Λόγω της μεταδοτικότητας του ιού και της πιθανής εξάπλωσης των βλαβών και σε άλλα σημεία του σώματος ή σε άλλα άτομα, συστήνεται η άμεση θεραπευτική αντιμετώπισή τους. Η θεραπεία τους γίνεται με γνώμονα το μέγεθος, τη μορφή, την εντόπιση, την ηλικία, και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Η ψωρίαση είναι μια συχνή, χρόνια, φλεγμονώδης δερματοπάθεια που προσβάλλει το δέρμα, τα νύχια και τις αρθρώσεις.

Χαρακτηρίζεται από την παρουσία ερυθηματωδών πλακών, οι οποίες καλύπτονται από αργυρόχροα λέπια, και εντοπίζονται κυρίως στους αγκώνες, τα γόνατα και το τριχωτό της κεφαλής. Οι συχνότερες αλλοιώσεις της ψωριασικής ονυχίας είναι τα βοθρία, η σταγόνα ελαίου και η ονυχόλυση. Το 1/3 των ασθενών με ψωρίαση εμφανίζει ψωριασική αρθρίτιδα, η οποία μπορεί να προηγείται, να συνοδεύει ή να έπεται των δερματικών εκδηλώσεων της νόσου.

Η ψωρίαση είναι μία πολυπαραγοντική νόσος που οφείλεται σε ένα συνδυασμό γενετικών, ανοσολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Το άγχος, το κάπνισμα, το τραύμα, κάποιες λοιμώξεις και ορισμένα φάρμακα, φαίνεται να πυροδοτούν την εκδήλωση της νόσου, σε άτομα με γενετική προδιάθεση.

Οι θεραπείες χωρίζονται σε τοπικές και κλασσικές συστηματικές (κυκλοσπορίνη, μεθοτρεξάτη, ασιτρετίνη), ενώ τα τελευταία χρόνια είναι διαθέσιμες στη φαρμακευτική μας φαρέτρα οι ενέσιμες βιολογικές θεραπείες, που έχουν ένδειξη για σοβαρότερες μορφές της νόσου. Αναμφισβήτητα, η θεραπεία της ψωριασικής νόσου είναι εξατομικευμένη, ενώ ο στόχος του «καθαρού δέρματος» είναι πλέον εφικτός, χαρίζοντας στους ασθενείς μια πολύ καλή ποιότητα ζωής.

Η δερματολόγος Κατερίνα Κυριακού, έχοντας μετεκπαιδευτεί και εξειδικευτεί στα μεγαλύτερα και διασημότερα κέντρα Δερματολογίας της Ελλάδας και του εξωτερικού, παρέχει ολοκληρωμένη αντιμετώπιση για τη θεραπεία της ψωρίασης.

Οι κυριότερες μορφές καρκίνου του δέρματος που συσχετίζονται με την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία είναι οι ακτινικές κερατιάσεις, το βασικοκυτταρικό και το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα, και το μελάνωμα που αποτελεί την πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος. Οι κακοήθεις βλάβες του δέρματος εντοπίζονται συνήθως στα εκτεθειμένα στον ήλιο μέρη του προσώπου, στο τριχωτό της κεφαλής, στα αυτιά και στη ραχιαία επιφάνεια των χεριών. Εντούτοις, σε ορισμένες περιπτώσεις οι βλάβες μπορεί να εντοπίζονται και σε καλυμμένα μέρη του σώματος.

Η συστηματική εξέταση και δερματοσκόπηση των αλλοιώσεων του δέρματος μπορεί να οδηγήσει στην πρώιμη διάγνωση των κακοήθων βλαβών αυξάνοντας τις πιθανότητες για επιτυχή θεραπεία.

Ο δοθιήνας (καλόγερος στην καθομιλουμένη) είναι ένα φλεγμονώδες οζίδιο του δέρματος. Συνήθως δημιουργείται από το βακτήριο του χρυσίζοντα σταφυλόκοκκου, το οποίο διεισδύει στο δέρμα από τους τριχικούς θυλάκους. Τα οζίδια αυτά, συνήθως εμφανίζονται σε σημεία τριβής, στα σημεία κάμψης των αρθρώσεων ή σε σημεία που το δέρμα προκαλεί πτυχώσεις.

Το οζίδιο είναι έντονα ερυθρό, ιδιαίτερα επώδυνο και με την πάροδο της νόσου εμφανίζει μια λευκή προεξοχή που αντιστοιχεί σε συλλογή πύου.

Η αρχόμενη λοίμωξη, αντιμετωπίζεται από τον δερματολόγο με τη χορήγηση από του στόματος αντιβιοτικής αγωγής και σε ιδιαίτερες περιπτώσεις με διάνοιξη και καθαρισμό της πυώδους περιοχής, με σκοπό την πιο γρήγορη ανακούφιση των συμπτωμάτων.